Planetenmarathon

Ken je de Messiermarathon? Daarbij is het de bedoeling dat je in één nacht zoveel mogelijk deepsky-objecten uit de lijst van Messier scoort, het liefst alle 110 (wat overigens vanuit Nederland niet kan).
Afgelopen nacht (za 23/8 op zo 24/8) heb ik er een variant op gedaan: zoveel mogelijk planeten uit ons zonnestelsel spotten, het liefst alle acht: een planetenmarathon. Dat deed ik overigens vanuit Hongarije bij ons vakantiehuisje, maar in Nederland (mits helder) had het ook gekund.

Net als met de Messiermarathon zat de moeilijkheid bij het begin en het eind van de nacht, tijdens de schemering. 

De startplaneet was Mars. De zichtbaarheidsperiode van dit jaar is eigenlijk zo’n beetje wel voorbij, maar tijdens de avondschemering zou het nog mogelijk moeten zijn om een glimp op te vangen. Mocht het niet lukken, dan zou ik deze nacht aan de rest ook niet beginnen.
Op zich zag de hemel er goed helder uit, maar laag in het westen, precies waar Mars zich bevond, hing er bewolking. Door met de verrekijker goed de gaatjes in, eh, de gaten te houden had ik succes. Yes! Voorwaarts Mars!

Een paar uur later verplaatste ik mijn blik naar Saturnus, dat was geen kunst. En wat handig dat Neptunus deze maand vlak bij Saturnus vertoeft. Neptunus is met een verrekijker best te zien, maar je moet wel precies weten welk zwak puntje van licht Neptunus is. Een mooi baken zoals Saturnus vlakbij maakt het makkelijker. Bingo. Nog maar vijf te gaan! 

Een blik onder mijn voeten is goed voor planeet Aarde. Weer één erbij. 😉 (sorry geen foto, haha)

Toen de sterrengroep Plejaden voldoende hoog boven de oostelijke horizon was geklommen, was Uranus aan de beurt, met de verrekijker De planeet staat deze dagen vlakbij de ‘zeven zussen’, weer zo’n handige wegwijzer. 
Nog drie te gaan.

Het is inmiddels nanacht als Jupiter en Venus als heldere sterren aan de hemel stralen. Deze twee kan ik dus gemakkelijk afstrepen. Nog maar eentje!    

Maar o jee, Mercurius moet nog. Deze planeet komt kort voor de zon op en is alleen een korte periode tijdens de schemering laag boven de horizon te zien. Er hangt een wolkendek, precies in de richting waar ik moet kijken: in het verlengde van de denkbeeldige lijn tussen Jupiter en Venus. Natuurlijk hou ik elk openingetje in het wolkendek weer nauwlettend in de smiezen en ja, ik denk even dat ik beet heb! Maar het klopt niet helemaal en helaas, het is bij nadere beschouwing een ster: Delta Cancri.

Nog even geduldig wachten en dat wordt beloond, hoezee! De wolken verdwijnen grotendeels en de echte Mercurius piept boven het wolkendek uit. Missie voltooid: alle acht in één nacht!